Παιδοουρολογικά
Προβλήματα

Επιδιδυμίτιδα

Είναι η φλεγμονή της επιδιδυμίδας, η οποία αποτελεί όργανο της ανδρικής αναπαραγωγικής οδού με εντόπιση στον άνω πόλο του όρχι, όπου ωριμάζει και αποθηκεύεται το σπέρμα. Προκαλείται από την παλινδρόμηση ούρων δια μέσου του σπερματικού πόρου.

Εμφανίζεται σε ηλικίες κάτω των 6 μηνών ή στην εφηβεία, καθώς ο σπερματικός πόρος είναι αποφραγμένος στα ενδιάμεσα χρόνια. Σημειώνεται ότι, η συχνότητα συνύπαρξης συγγενών ανωμαλιών του ουροποιογεννητικού συστήματος με την επιδιδυμίτιδα αυξάνει αντιστρόφως ανάλογα με την ηλικία των παιδιών.

Εκδηλώνεται με οξύ πόνο στο όσχεο σταδιακά επιδεινούμενο, διόγκωση της επιδιδυμίδας και σκληρία του όρχεως. Συνυπάρχει πυρετός, πυουρία ή συχνουρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το παιδί ανακουφίζεται από τον πόνο ανασηκώνοντας τους όρχεις.

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι συντηρητική και περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής και αναλγητικών. Στην περίπτωση αποστήματος του οσχέου (επιπλοκή της βακτηριδιακής επιδιδυμίτιδας) συνιστάται η χειρουργική παροχέτευση.

Βαλανοποσθικές Συμφύσεις

Η εσωτερική επιφάνεια της ακροποσθίας (το δέρμα που καλύπτει τη βάλανο του πέους) των νεογνών συμφύεται (είναι κολλημένη) με τη βάλανο με τις βαλανοποσθικές συμφύσεις σε σχεδόν όλα τα αγοράκια. Πρόκειται για κάτι απολύτως φυσιολογικό!

Όσο το αγόρι μεγαλώνει τις περισσότερες φορές οι συμφύσεις λύνονται από μόνες τους, με τελικό αποτέλεσμα την αποκάλυψη της βαλάνου. Συχνά υπάρχει σμήγμα μεταξύ ακροποσθίας/βαλάνου (αυτό που ανήσυχες μαμάδες το αντιλαμβάνονται λανθασμένα ως πύον). Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η διαδικασία αυτή έχει ολοκληρωθεί έως την ηλικία των 3 ετών, γι’ αυτό και δεν κρίνεται απαραίτητη νωρίτερα καμία παρέμβαση! Ωστόσο, σε κάποια αγόρια συμφύσεις εξακολουθούν να παραμένουν, γεγονός που απαιτεί θεραπεία από τον ειδικό χειρουργό παίδων.

Θεραπεία

Σε περιβάλλον ιατρείου που διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, με τοπική αναισθησία οι βαλανοποσθικές συμφύσεις λύνονται με ειδικούς χειρισμούς. Η διαδικασία είναι ταχύτατη και το παιδί σας επιστρέφει άμεσα στην καθημερινότητά του (σχολείο-εξωσχολικές δραστηριότητες).

Συστροφή Όρχεως

Είναι μια επείγουσα κατάσταση! Πρόκειται για  περιστροφή του όρχεως γύρω από τον άξονά του πάνω από 180 μοίρες. Η συστροφή αυτή, έχει ως συνέπεια τη διακοπή της ροής αίματος προς τον όρχι, με αποτέλεσμα τη σταδιακή νέκρωση αυτού.

Η πιθανότητα επιβίωσης του όρχεος είναι μεγάλη (97%) εάν η αποκατάσταση γίνει μέσα στις πρώτες 6 ώρες.

Η συστροφή μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συχνότερα συμβαίνει στα βρέφη, κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής, και σε εφήβους ηλικίας 12-16 ετών. Μπορεί δε να παρατηρηθεί και κατά την ενδομήτρια ζωή. Προδιαθεσικοί παράγοντες αποτελούν η κρυψορχία, η κάκωση, η άσκηση, ο ψυχρός καιρός.

Τα συμπτώματα είναι συνήθως εξαιρετικά έντονα. Το παιδί ξαφνικά θα αισθανθεί πολύ δυνατό πόνο στον όρχι, πόνος που κάποιες φορές αντανακλάται στην κάτω κοιλία. Το παιδί χαρακτηριστικά δεν αντέχει κανένα άγγιγμα! Μπορεί να συνυπάρχει έμετος. Στα βρέφη εκδηλώνεται με έντονη ανησυχία, επίμονο κλάμα, έμετο.

Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση από ειδικό χειρουργό παίδων και επιβεβαιώνεται με ένα εξειδικευμένο υπερηχογράφημα οσχέου, το έγχρωμο Doppler όρχεων.

Θεραπεία

Η θεραπεία της συστροφής είναι κατά κανόνα χειρουργική (ορχεοπηξία). Πριν όμως, αντιμετωπιστεί χειρουργικά προηγείται προσπάθεια συντηρητικής αντιμετώπισης με ήπιους χειρισμούς ανάταξης της συστροφής. Η άμεση ανακούφιση του παιδιού αποτελεί ένδειξη επιτυχούς ανάταξης της συστροφής. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η χειρουργική καθήλωση του όρχεως λύνει οριστικά το πρόβλημα και προφυλάσσει από μελλοντική επανεμφάνισή του.

Παραφίμωση

Αποτελεί επείγουσα κατάσταση στην παιδοουρολογία καθώς εάν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα από παιδοχειρουργό ενέχει τον κίνδυνο ισχαιμίας και νέκρωσης της βαλάνου! Συμβαίνει όταν η ακροποσθία έλκεται προς τα πίσω αλλά δεν επανέρχεται στη φυσιολογική της θέση αμέσως, έτσι ώστε να παγιδεύεται πίσω από τη στεφανιαία αύλακα. Αυτό οδηγεί σε φλεβική συμφόρηση, διόγκωση της βαλάνου και έντονο άλγος του πέους.

Θεραπεία

Η θεραπεία αρχικά είναι συντηρητική. Σε περιβάλλον ιατρείου και με χρήση τοπικής αναισθησίας ο χειρουργός παίδων ανατάσσει την παραφίμωση με ειδικούς χειρισμούς. Αν η προσπάθεια αποτύχει ή η παραφίμωση υποτροπιάσει τότε η χειρουργική σχάση της ακροποσθίας είναι η λύση στο πρόβλημα.

Κιρσοκήλη

Κιρσοκήλη είναι η διαταραχή των φλεβών που απομακρύνουν το αίμα από τους όρχεις οι οποίες, λόγω κακής κατασκευής, διογκώνονται και ακολουθούν οφιοειδή πορεία, με αποτέλεσμα το αίμα να λιμνάζει στους όρχεις.
Συχνότερα κάνει την εμφάνισή της στην εφηβική ηλικία.

Συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα, αλλά κάποιες φορές μπορεί να εμφανιστεί αίσθημα βάρους ή δυσφορίας και σπανιότερα πόνος στον όρχι που πάσχει. Τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα όταν αυξάνει η βαρύτητα της κιρσοκήλης και επιδεινώνονται από την ορθοστασία ή τη σωματική άσκηση.

Η διάγνωσή της απαιτεί τη διενέργεια μια εξειδικευμένης εξέτασης έγχρωμου υπερηχογραφήματος του οσχέου (doppler οσχέου).

Η παρουσία της κιρσοκήλης έχει αποδειχθεί ότι βλάπτει προοδευτικά τον όρχι, με τελικό αποτέλεσμα τη χαμηλή ποιότητα σπέρματος και τη διαταραχή στην ανδρική γονιμότητα.

Θεραπεία

Η θεραπεία της είναι αποκλειστικά χειρουργική. Πλέον η μέθοδος εκλογής διεθνώς είναι η μικροχειρουργική κιρσοκηλεκτομή. Η διόρθωση είναι λεπτομερής με αποτέλεσμα κλασσικές επιπλοκές παλαιότερων  χειρουργικών τεχνικών (όπως η υποτροπή και η υδροκήλη) να έχουν εξαλειφθεί. Με τη σύγχρονη αυτή τεχνική ο ασθενής εξέρχεται λίγες ώρες μετά το χειρουργείο, η ανάρρωση είναι ταχύτατη και η επαναφορά σε σχολικές και αθλητικές δραστηριότητες πολύ σύντομη.

Κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση (ΚΟΠ)

Η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι μια σχετικά συχνή πάθηση στην παιδική ηλικία, αφού εμφανίζεται στο 25-40% των παιδιών με οξεία πυελονεφρίτιδα. Είναι αποτέλεσμα της ανεπάρκειας του βαλβιδικού μηχανισμού του τελικού τμήματος των ουρητήρων με αποτέλεσμα να παλινδρομούν τα ούρα προς τους νεφρούς.

Η παλινδρόμηση μόνη της και χωρίς μικροβιακή επιμόλυνση δεν έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί βλάβη του νεφρικού παρεγχύματος. Ωστόσο, όταν στα ούρα υπάρχουν μικρόβια σε μεγαλύτερη ποσότητα και συγκέντρωση, δηλαδή ουρολοίμωξη, τότε μπορεί να προκληθεί λοίμωξη των νεφρών. Αυτό ονομάζεται πυελονεφρίτιδα και μπορεί να είναι αρκετά βαρειά κατάσταση για το παιδί. Εμφανίζεται με υψηλό πυρετό, κακουχία, κοιλιακό άλγος, αλλά και τσούξιμο κατά την ούρηση και συχνουρία.

Υπάρχουν πέντε βαθμοί κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης ανάλογα με την σοβαρότητά της. Όσο πιο μικρός είναι ο βαθμός, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα θεραπείας αφ’ εαυτού.

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της ΚΟΠ είναι εξατομικευμένη. Συνιστάται παρακολούθηση και έλεγχος της λειτουργικότητας των νεφρών και του σταδίου της.

Ενδείξεις χειρουργικής παρέμβασης αποτελούν τα υποτροπιάζοντα επεισόδια πυελονεφρίτιδας παρά τη χημειοπροφύλαξη (συστηματική χορήγηση αντιβίωσης), η μη υποχώρηση έως την εφηβεία. Οι χειρουργικές τεχνικές περιλαμβάνουν τη μετεμφύτευση των ουρητήρων.

Ωστόσο, από την τελευταία εικοσαετία εφαρμόζεται μια νέα μέθοδος, μη χειρουργική, αναίμακτη, ενδοσκοπική, κατά την οποία μέσω κυστεοσκόπησης εγχύονται ειδικές ουσίες (Deflux, Teflon) υποουρητηρικά. Το υλικό είναι εγκεκριμένο από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και δεν προκαλεί αλλεργίες, επιπλοκές και παρενέργειες. Η μέθοδος είναι απλή με υψηλά ποσοστά επιτυχίας στα χέρια έμπειρου παιδοχειρουργού. Ο μικρός ασθενής δεν πονάει και η νοσηλεία του διαρκεί μόνο λίγες ώρες.

Συστροφή Κύστης Morgagni

Αποτελεί ένα εμβρυϊκό κυστικό υπόλειμμα στον άνω πόλο του όρχεως που συναντάται σε ποσοστό 90% των αγοριών. Συναντάται συνηθέστερα σε αγόρια προεφηβικής ηλικίας. Έχει διάμετρο 1-10mm και είναι επιρρεπής σε συστροφή ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από μίσχο.

Το παιδί θα παραπονεθεί για πόνο στον όρχι, ιδιαίτερα κατά τη βάδιση καθώς και όταν τον αγγίζει (ηπιότερο συγκριτικά με τη συστροφή του όρχεως). Μπορεί να διακρίνεται μια κυανή επώδυνη κηλίδα στον άνω πόλο του όρχεως, σημείο χαρακτηριστικό της πάθησης.

Θεραπεία

H νόσος αντιμετωπίζεται αρχικά συντηρητικά με χορήγηση αντιβίωσης, αντιφλεγμονωδών και ξεκούραση του παιδιού. Εάν όμως τα συμπτώματα παραμένουν, τότε η χειρουργική αφαίρεση της κύστης δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα.

Σύμμυση χειλέων στα κορίτσια

Τα μικρά χείλη του αιδοίου είναι συνενωμένα με χαλαρές συμφύσεις. Είναι το αποτέλεσμα της χαμηλής συγκέντρωσης οιστρογόνων που καθιστά τα έξω γεννητικά όργανα του θήλεος επιρρεπή σε φλεγμονή. Εμφανίζεται πιο συχνά στις ηλικίες 2-4 ετών.

Η σύντμιση των χειλέων συνήθως δε δημιουργεί προβλήματα! Ωστόσο, κάποιες φορές η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει συγκέντρωση ούρων και κολπικών εκκρίσεων αυξάνοντας τον κίνδυνο για ουρολοίμωξη και αιδοιοκολπίτιδα.

Θεραπεία

Τις περισσότερες φορές η σύμμυση χειλέων λύνεται αυτόματα σε μεγαλύτερη ηλικία. Όταν, όμως, υπάρχουν συμπτώματα ή οι συμφύσεις δεν λύνονται αυτόματα, τότε επιβάλλεται παρέμβαση από ειδικό χειρουργό παίδων.
Σε περιβάλλον ιατρείου που διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, με τοπική αναισθησία οι συμφύσεις λύνονται με ειδικούς χειρισμούς. Η διαδικασία είναι ταχύτατη και το παιδί σας επιστρέφει άμεσα στην καθημερινότητά του (σχολείο-εξωσχολικές δραστηριότητες). Δεν απαιτείται ιδιαίτερη μετεγχειρητική αναλγησία ή κάποια άλλη φαρμακευτική αγωγή.

Φίμωση

Είναι από τις πιο συχνές παθολογικές καταστάσεις στα αγόρια. Το δέρμα που καλύπτει τη βάλανο (ακροποσθία) αρκετές φορές είναι στενό με αποτέλεσμα είτε η βάλανος να εγκλωβίζεται είτε να αποκαλύπτεται μερικώς και με μεγάλη δυσκολία. Παθολογική φίμωση δεν υπάρχει πριν την ηλικία των 3-5 ετών! Γι’ αυτό και στις κατευθυντήριες οδηγίες μέχρι την ηλικία αυτή προτείνεται επίσημα η απλή παρακολούθηση!

Σε μεγαλύτερα αγόρια η φίμωση οφείλεται σε προηγούμενους απότομους χειρισμούς, τοπικές μολύνσεις και κακή υγιεινή της περιοχής.

Θεραπεία

Στα νεογνά η μοναδική περίπτωση που η φίμωση αντιμετωπίζεται χειρουργικά είναι η ουλώδης φίμωση.

Οι περιπτώσεις ήπιας φίμωσης αντιμετωπίζονται συντηρητικά με τοπική εφαρμογή αλοιφών. Όταν όμως, η φίμωση είναι μεγάλου βαθμού ή η βάλανος αποκαλύπτεται με εξαιρετικά μεγάλη προσπάθεια, τότε η χειρουργική διόρθωση του προβλήματος με περιτομή είναι η οριστική και μόνιμη λύση στο πρόβλημα.

Μετεξέλιξη της κλασσικής περιτομής είναι η πλαστική ακροποσθίας, μια εξειδικευμένη χειρουργική τεχνική. Στην πλαστική ακροποσθίας η συρραφή γίνεται με εσωτερικά ράμματα γεγονός που προσφέρει στο αγόρι ταχύτερη ανάρρωση, μικρότερη μετεγχειρητική ενόχληση και εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα!

Υδροκήλη

Στην εμβρυϊκή ζωή κατά τη φυσιολογική κάθοδο του όρχεως προς το όσχεο δημιουργείται μια δίοδος (ελυτροπεριτοναϊκός πόρος) που φυσιολογικά κλείνει. Αν αυτή η επικοινωνία παραμείνει ανοικτή, υγρό της κοιλίας εισέρχεται στο όσχεο, κατάσταση η οποία ορίζεται ως υδροκήλη.

Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση του παιδιού και επιβεβαιώνεται με ειδικό υπερηχογραφικό έλεγχο του οσχέου.

Θεραπεία

Η θεραπεία εκλογής μέχρι την ηλικία των 2 ετών είναι η απλή παρακολούθηση γιατί με βάση τις διεθνείς μελέτες στη συντριπτική πλειοψηφία η υδροκήλη απορροφάται!

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η θεραπεία της υδροκήλης είναι η χειρουργική. Πρόκειται για χειρουργείο μιας ημέρας και το παιδί επιστρέφει σπίτι του λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Η ανάρρωση είναι ταχύτατη και ο μικρός ασθενής επανέρχεται στην καθημερινότητά του σύντομα.

Κρυψορχία

Πρόκειται για την κατάσταση στην οποία ο όρχις δεν ψηλαφάται εντός του οσχέου ή δε μπορεί να κατέλθει στο όσχεο με χειρισμούς κατά την κλινική εξέταση.

Υπολογίζεται ότι το 3-4% των τελειόμηνων αγοριών έχουν κρυψορχία, ποσοστό που μειώνεται περίπου στο 1% μετά την ηλικία των 6 με 12 μηνών. Το ποσοστό προώρων ανέρχεται στο 30%.

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης κρυψορχίας θεωρούνται η προωρότητα, το χαμηλό βάρος γέννησης, η δίδυμος κύηση, η εξωσωματική γονιμοποίηση, η κληρονομικότητα.

Τύποι Κρυψορχίας

Στο 80% των περιπτώσεων κρυψορχίας ο όρχις είναι ψηλαφητός σε κάποιο σημείο της φυσιολογικής διαδρομής του.  Συνήθως μέσα στο βουβωνικό σωλήνα.

Σε σπάνιες περιπτώσεις (<5%) ο όρχις ψηλαφάται σε θέσεις εκτός της φυσιολογικής πορείας καθόδου οπότε μιλάμε για εκτοπία του όρχεως.

Στο 20% των περιπτώσεων δεν είναι δυνατή η ψηλάφησή του. Στις περιπτώσεις αυτές ο όρχις βρίσκεται είτε ενδοκοιλιακά ή σπανιότερα απουσιάζει εντελώς (αγενεσία). Το υπερηχογράφημα (ή σπανιότερα η μαγνητική τομογραφία) θα μας δείξει την ύπαρξη και την ακριβή θέση του (ενδοκοιλιακά).

Θεραπεία

Τα παιδιά με κρυψορχία παρακολουθούνται μέχρι την ηλικία των 9-18 μηνών. Εάν μέχρι αυτήν την ηλικία ο όρχις δεν έχει «κατέβει» στην θέση του τότε χρήζει χειρουργικής αποκατάστασης (ορχεοπηξία).

Η επέμβαση δε θα πρέπει με κανένα τρόπο να καθυστερήσει πέραν της ηλικίας των 24μηνων! Αυτό γιατί από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει η έκπτωση της λειτουργικότητας των όρχεων.

Υποσπαδίας

Αποτελεί συγγενή ανωμαλία του πέους με κύριο γνώρισμα την ανώμαλη απόληξη του στομίου της ουρήθρας στην κοιλιακή επιφάνεια του πέους από τη βάλανο έως το όσχεο ή το περίνεο. Όσο πιο μακριά είναι το στόμιο από τη φυσιολογική του θέση, τόσο πιο σοβαρή είναι η μορφή του υποσπαδία και συνεπώς δυσκολότερη η διόρθωσή της.

Η συχνότητά του είναι 1: 250 γεννήσεις αγοριών. Σύγχρονες μελέτες ενοχοποιούν γενετικούς, ορμονικούς, περιβαλλοντικούς παράγοντες, ενώ υπάρχει οικογενής προδιάθεση.

Θεραπεία

Είναι χειρουργική και περιλαμβάνει:
• τη δημιουργία φυσιολογικού έξω στομίου ουρήθρας με την κατασκευή νεοουρήθρας
• τον ευθειασμό του πέους
• τη διόρθωση της ακροποσθίας

Ο χρόνος της χειρουργικής επέμβασης και της νοσηλείας είναι εξατομικευμένοι και καθορίζονται από τη βαρύτητα του υποσπαδία.

Η χειρουργική του υποσπαδία είναι μία λεπτομερής τεχνική επέμβαση με ποσοστά επιτυχίας άκρως ικανοποιητικά. Η έκβαση εξαρτάται, επιπλέον, από την επουλωτική ικανότητα του εκάστοτε ασθενούς. Σε πιο σοβαρές μορφές η διόρθωση μπορεί να γίνει σε δύο χρόνους.

Συμπερασματικά

πρόκειται για ανωμαλία απόλυτα διορθώσιμη με μία ή περισσότερες επεμβάσεις, το αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό κυρίως όσον αφορά στη μετέπειτα σεξουαλική – αναπαραγωγική ικανότητα του ασθενούς.

Πληκτρολογήστε λέξεις αναζήτησης και πατήστε Enter